در پتروشیمی امیرکبیر، تولید تنها ۱۰ درصد رشد کرده اما سود به ۸۸ درصد رسید!! ماه‌خبر افشا می‌کند که پشت این اعداد جذاب چه واقعیتی پنهان است؟

به گزارش سرویس پتروشیمی ماه‌خبر، رشد ۸۸ درصدی سود خالص پتروشیمی امیرکبیر در صورت‌های مالی سال ۱۴۰۳ در نگاه اول خیره‌کننده است؛ عددی که در گزارش رسمی شرکت و مجمع عمومی با آب‌و‌تاب زیادی ارائه شد. اما کمی دقت در جزئیات مالی، و حتی نگاهی به شیوه‌ی اطلاع‌رسانی شرکت، نشان می‌دهد آنچه با عنوان رشد عملکرد تبلیغ شد، بیش از آنکه واقعیت عملیاتی داشته باشد، یک بازی حساب‌شده با اعداد و شرایط بیرونی است.

افزایش ۵۷ درصدی درآمد فروش در حالی رخ داده که تولید واقعی شرکت فقط ۱۰ درصد بالا رفته است. در همان حال، هزینه‌های شرکت نیز بیش از ۶۵ درصد رشد کرده‌اند. در چنین شرایطی، جهش نزدیک به دوبرابری سود خالص نمی‌تواند نتیجه کنترل هزینه‌ها یا بهره‌وری باشد. متغیر کلیدی اما بیرونی، همان نرخ ارز است. در سال گذشته، نرخ دلار از حدود ۶۰ هزار تومان به نزدیکی ۹۰ هزار تومان رسید و همین رشد ۵۰ درصدی، سود اسمی شرکت‌های صادرات‌محور را بدون تغییر جدی در عملیات به‌شدت افزایش داده است.

پرسش جدی اینجاست: آیا سود ایجادشده واقعاً حاصل عملکرد مدیریتی است یا فقط محصول نوسان بیرونی دلار؟ آیا این نوع سود پایدار است؟ یا فقط یک موج لحظه‌ای که با برگشت بازار ارز، فروخواهد نشست؟

اما آنچه این ابهام‌ها را جدی‌تر و نگران‌کننده‌تر می‌کند، شیوه‌ی مواجهه شرکت با رسانه‌ها و افکار عمومی است. در اقدامی کاملاً بی‌سابقه و نگران‌کننده، پتروشیمی امیرکبیر از حضور خبرنگاران در مجمع عمومی جلوگیری کرد. برگزارکنندگان اعلام کردند که نیازی به خبرنگار نیست و خودمان گزارش را آماده می‌کنیم؛ رویکردی که نه تنها غیرشفاف، بلکه تحقیرآمیز نسبت به نقش رسانه و تحلیل‌گر تلقی می‌شود.

وقتی یک شرکت بورسی که باید پاسخ‌گو به سهامداران باشد، صورت‌های مالی پرتناقض منتشر می‌کند، سود را بدون شفاف‌سازی در مورد اثرات نرخ ارز برجسته می‌سازد، و در نهایت، از حضور خبرنگار جلوگیری کرده و صرفاً گزارش دست‌چین‌شده منتشر می‌کند، دیگر نمی‌توان از آن به عنوان نماد شفافیت یا رشد واقعی نام برد.

این سود نه حاصل استراتژی است، نه ثمره مدیریت. بیشتر شبیه به سود تصادفی است که از جیب تورم و جهش ارزی بیرون آمده. واقعیت این است که اگر نرخ ارز در سال آینده تثبیت شود یا کاهش یابد، نه‌تنها خبری از سودسازی مشابه نخواهد بود، بلکه احتمال کاهش سود به‌طور جدی وجود دارد. در چنین شرایطی، بزرگ‌نمایی سود فعلی و جلوگیری از نقد رسانه‌ای، بیش از آنکه نشانه قدرت باشد، نشانه ضعف ساختاری و ترس از شفاف‌سازی است.